Her dizesinde hissettiğimiz vatan mıdır Akif? Her sözünde füsun eden derinlik midir Akif? Soğuğa inat dağın zirvesine çıkan kurdun pavkırışındaki ses midir? Akif
Anlatmak Akif’ i…
Her yazar veya şairle bağdaştırılan özellikler vardır: Namık Kemal’ in vatan aşkı, Necip Fazıl’ın İslam anlayışı gibi. Nasıl anlatılır Akif? Kaleminden cevherler çıkmış bu insanı anlatmak ne zor, neden sever insan Akif’ i? Sevilmesi bundandır belki de Akif’ in: Yolu, amacı ne olursa olsun, sağlam duruşudur yolunda; eğilmeden yılmadan. Tadad etmediği hiçbir düşünceye, kişiye boyun eğmeden ilerleyişidir ona duyulan sevginin sebebi. Belki, mücadele ruhuyla haykırışıdır halkına, imanıyla seslenişidir ecdadına. Özgürlüğün sesi, kararlığın nefesidir Akif.
“Konuşmak bir mana ise sormak bin bir mana
Herkes konuşmasına konuşur lakin sükut yürekli olana”
Dizeleriyle, susarken bile sessizliğin sesini, sessizliğin derin manasını öğretir bize Akif.
Özünde hakikat olan sözün değerine inanır, doğruluğun hakikatin perçinlemediği sözün arkasında durmaz Akif.
“Budur cihanda en sevdiğim meslek
Sözüm odun olsun hakikat olsun tek”
Dizeleriyle hakikatin değerini anlatır bize Akif.
Bilir miyiz, bilir mi Akif’ i Türkün nesli? Bidar olan gözler bilir Akif’ i; gözünü karanlığa açmış, azmi kaybetmiş biçare canlar- heyhat- bilmezler onu.
Gözlerinde özgürlüğün ateşi yanardı Akif’ in. Bilirdi milletin ucu paslanmış prangalarla yaşayamayacağını, bundandır belki de.
Zulmü alkışlayamam, zalimi sevemem
Gelenin hatırı için geçmişe sövemem” deyişi.
Özgürlüğün buram buram vatan kokan bir dirhem kokusuna hep hasretti Akif. Boyun eğerek, geçmişine söverek kazanılan zaferlere inanmadı Akif. Yürüdü, yürüdü; zulmü alkışlamadı Akif.
Her şey öğrenilebilirdi aslında Akif’ten. Atiye umutla bakmayı da öğretmedi mi bize Akif? Mevcut durumu azimle iyileştirmeye çalışmasıdır beklide ona duyulan sevginin sebebi.
“Atiyi karanlık görerek azmi bırakmak
Alçak bir ölüm varsa, eminim, budur ancak” dizeleriyle geleceğe umutsuzca bakmanın en alçak ölüm olduğunu öğretti bize Akif.
Akif: ibadet eden.
Aslında adında gizlidir belki Akif’ in sırrı. Belki örgütlü bir tasavvuf anlayışına karşı çıktı; fakat inancını en ulvi hissiyatla yaşadı.
Akif: İbadet eden.
Son yazısında;
“Hepsi göçmüş, bari yoldaşlarının hiçbiri yok
Sen mi kaldın yalnız, kafileden böyle uzak
Postunu sermekse meramın yola, serdirmezler
Hadi gölgenle beraber silinip gitmene bak”
Dedi Akif. Çok uzaklarda, vatanından ayrı yazdı bu dizeleri Akif. Gidişini hissetti mi bilinmez ama gölgesi hiç silinmedi Akif’ in. Asımın nesli hayaliyle, vatanı, umudu, yolu, gölgesi kaldı Akif’in. İzi kaldı hiç silinmeyecek.
Gülümser CEBE
Besni Anadolu İmam Hatip Lisesi Öğretmeni
