22-06-2013 Cumartesi günü 1971-1975 Yıllarında Besni öğretmen okulundan mezun olan öğretmenler ve o dönemin idareci ve öğretmenleri eski öğretmen okulu şimdiki Kız Meslek Lisesinde buluştular. Bu buluşmaya İstanbul’dan Ankara’dan İzmir’den Bursa’dan Adana’dan Mersin’den Gaziantep’ten ve hâsıl hemen, hemen Türkiye’nin muhtelif yerlerinden gelerek hasret giderdiler.

Bende o dönemde sosyal faaliyetler ve diğer faaliyetlerde okula gereken yardımları yaptığım için o dönemin öğrencileri ve okul idarecileri ve öğretmenlerinin de geleceklerini duyunca onları görmek için toplantıya katıldım…

Çok güzel bir toplantı oldu o dönemin Öğretmenlerini gören öğrencileri hocalarının ellerinden öpüyorlar hocam ben falancayım öbürü ben falanım diye kendilerini tanıtıyorlar bir birlerine sarılarak hasret gideriyorlar. Ayrıca öğretmenlerinden başka arkadaşlarını da görerek hasret gideriyorlar okulda yaşadıkları olayları anlatıyorlar ne kadar güzel bir olay.

O dönemin öğretmenleri beni görünce eski günleri hatırladılar ve çeşitli anılarını anlattılar. Hoş sohbetler devam ederken Besni’yi hiç unutamadıklarını hatta Besni’de doğan çocuklarını Besnili diye çağırdıklarını Besni’de çok güzel ve mutlu günlerinin olduğunu defalarca söylediler.

Esas olarak Besni’ye gelen ağlar giden ağlar diye bir söz vardır gelirken Besni küçük bir güney doğu ilçesi her halde mahrumiyet yeridir diye üzülerek geliyorlar. Ama zaman geçip Besni’ye alışınca da giderken üzülerek gidiyorlar. Her halde o nedenle bu deyim söylenmiş.

Besni’nin bu çekiciliği nereden geliyor her gelen yabancı bu duygularla geliyor ve gidiyor ve Besni’yi hiç unutmuyor acaba bunun nedeni iklimi mi havasımı suyumu yemeklerimi sebzesi meyvesi mi yoksa insanlarının cana yakınlığımı misafir perverliği mi bilemeyiz ama bu sevgi şimdi de devam ediyor mu bilemem.

Ayrıca toplantıda yazmış olduğum “Eski Besni’de Yaşam” adlı kitabımı gelen misafirlere hediye ettim bana ne dediler biliyor musunuz? İşte bize Besni’yi unutturmayan bu kitaptaki yazılanlar dediler çok mutlu oldum aynı sevgiyi bundan sonrada Besni’ye gelen yabancılara tattırabilirsek ne mutlu bize bu sevgi bizleri gururlandırıyor zaten bundan başka da bir meziyetimiz yok. Saygılarımla.